15 juli 2015 Øyer – Hov (102km)

Op tijd weer uit bed en al gauw valt de zware bewolking ook op onze camper. We servicen op de camping en verlaten Øyer. Allereerst gaan we naar de nabijgelegen Olympische Bobsleebaan van Lillehammer. In 2016 worden hier overigens de Olympische Jeugdspelen gehouden. Johan wil met de camper omhoog rijden (dezelfde weg die in Top Gear werd gereden) maar helaas, het hek zit dicht. We lopen even doelloos rond en maken wat foto’s. We loggen nog een cache en dan haal ik Johan over om een ritje in de bobslee te gaan maken. Weliswaar een bobslee op wielen, maar het is wel het echte traject! Hij stemt na even aarzelen in (met kreten als ‘try before you die’ en ‘you only live once’). Zelf mag ik helaas niet mee. Johan kan gelijk mee naar boven met een busje, en jawel: zo rijdt hij alsnog de route die in Top Gear is gereden! Ik blijf beneden en hoop een paar mooie foto’s te kunnen schieten als hij voorbij komt…

Een kwartiertje later wordt omgeroepen dat ze onderweg naar beneden zijn. Het is dan opgehouden met regenen. Johan is in de tussentijd voorzien van een niergordel en een helm en heeft allerlei instructies gehad. En daar komen ze. Met een gigantische noodgang komen ze naar beneden. Ik schrik van de snelheid als de bobslee langs mee heen raast! Na de foto’s, waarvan de meeste helaas onduidelijk, sprint ik naar de finish en hoor enthousiaste kreten uit de slee komen. Johan heeft shocking klem gezeten en met zijn lengte paste hij maar net in de slee. Hij heeft ‘a hell of a ride’ gehad en dat voelt hij in zijn hele lijf. Met 1:08 minuten en bijna 100 km/u was geen baanrecord gebroken maar wel iemand een enorme ervaring rijker (“nooit weer!”).

We verlaten het Olympische terrein en rijden door naar Lillehammer waar we tanken en de camper toch nog een keertje witwassen. De regen helpt ons mee: er valt een buitje tijdens het wassen. Nog even lunchen en dan verder. Eerst een klein stukje via de veel te drukke E6 en bij Rinddal nemen we de 250. Wauw. Gelijk die rust en een schitterende omgeving. En heel vreemd: hier is het droog. Zelfs de straten zijn droog! In een vrij lange klim omhoog manoeuvreert Johan op het nieuwe asfalt tussen de schapen door en kunnen we volop genieten van het rijden en het reizen. Het landschap biedt voldoende plekken waar overnacht kan worden. Hé, dát hadden we eerder moeten weten! Na de klim volgt de afdaling en dat doen we in een heel rustig tempo zodat we alles goed kunnen bekijken. Heerlijk dit!

Vanaf Dokka volgen we de 33 langs het Randalsfjorden en daarna de 34 tot Hov. Op camperplaats Strandli (N60.699015 E10.339528) staan we hier bij Hans en Alie. Het is een privé-camperplek waar zo'n twee campers kunnen staan en we zijn hier 2 jaar geleden ook geweest. Hans en Alie zijn superhartelijke mensen en ook ditmaal werden we weer met open armen onthaald. Het voelt gelijk vertrouwd en een beetje als ‘thuis komen’ of, zoals onze dochter thuis het vertaalde: “ahaa, ‘t ouwe plekkie”.
We drinken samen wat. Later op de avond barbecueën we samen. En natuurlijk is het daarna nog lang gezellig…… :-)